Η Ηρακλειά αποτελεί το μεγαλύτερο και πλέον απόκρημνο νησί των Μικρών Κυκλάδων, με μόλις 151 κατοίκους.
Η κατοίκηση στο νησί ξεκινά στους Προϊστορικούς χρόνους, όπως δείχνουν με σαφήνεια οι βραχογραφίες που βρίσκονται διάσπαρτες στο νησί. Οι σπείρες, που είναι το κυρίαρχο μοτίβο σε αυτές, διαμορφώνονται με επίκρουστη τεχνική, δηλ. με πολλαπλά, συνεχόμενα χτυπήματα του βράχου με κατάλληλο εργαλείο. Ο δεύτερος τύπος που συναντάται είναι βραχογραφίες με μικρές, αβαθείς κοιλότητες (cups). Λόγω της αδυναμίας συσχέτισής τους με συγκεκριμένα ανασκαφικά δεδομένα, η χρονολόγησή τους εκτείνεται αδρά στην 4η και 3η χιλιετία π.Χ. Η ερμηνεία των βραχογραφιών παραμένει αινιγματική ενώ εικάζεται η σύνδεσή τους με τον κύκλο των εποχών, τα φυσικά φαινόμενα ή τους αστερισμούς.
Στο πολύ νεώτερο «κάστρο» του νησιού, που εντοπίζεται στα βόρειο τμήμα του, διασώζονται εκτενή αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της ελληνιστικής περιόδου, που καταδεικνύουν την κατοίκηση στην Ηρακλειά και κατά τους ιστορικούς χρόνους. Αυτή άλλωστε προκύπτει και από τα σποραδικά επιφανειακά ευρήματα σε πολλά σημεία του νησιού.
